Oresto (turnita al la scenejo).
Duoble streĉu ĉiujn viajn fortojn,
Rebatu ilin, restas nur momento!
Ne cedu, kovru vojon al la ŝipo
Por mi kaj la fratino! Venu tuj!
(Al Ifigenio, ne vidante la reĝon.)
Ni estas perfiditaj. Tre malmulte
Da tempo ni disponas por la kuro.
Rapidu!
(Li ekvidas la reĝon.)
Toas (kaptante la glavon).
Tie, kie mi alestas,
Neniu povas teni nepunate
La glavon nudigitan!
Ifigenio.
Ne profanu
Per furiozo kaj per mortigado
La templon de l' diin'. Al la amaso
Ordonu stari pace kaj aŭskultu
Pastrinon kaj fratinon!
Oresto.
Diru, kiu
Li estas, tiu, kiu nin minacas?
Ifigenio.
Respektu en li reĝon, kiu estis
Por mi la dua patro! Ne koleru
Min, frato! La infana mia koro
Konfide metis nian tutan sorton
En lian manon. Vian entreprenon
Konfesis mi al li kaj mi tiele
Animon mian savis de perfido.
Oresto.
Ĉu pace li permesas forveturon?
Ifigenio.
Min silentigas via nuda glavo.
Oresto (enigante la glavon en la ingon).
Parolu! mi obeas viajn vortojn.
"Amikeco liberigas el timo kaj servuteco, ĝi estas saĝeco mem."